निसर्गसोबत जगणे म्हणजेच खरी जीवनकला.

निसर्गासोबत जगणे...  

याचा अर्थ साधेपणाला होकार देणे,  

आणि कृत्रिमतेला नकार देणे.  

ताज्या हवेतला श्वास  

फुफ्फुसांना निरोगी करतो,  

मोकळ्या आभाळाखाली केलेला फेरफटका  

मनाला आनंदाचा नवा श्वास देतो.  

फळांचे रस,  

धान्यांचे पौष्टिक उर्जा,  

औषधी वनस्पतींची करुणामयी शक्ती—  

हीच खरी ‘आरोग्याची संपत्ती’,  

जी रुग्णालयांपेक्षा, गोळ्यांपेक्षा जास्त बलवान.  

निसर्गाच्या सान्निध्यात  

माणूस शोधतो स्वतःला,  

कारण पक्ष्यांचा किलबिलाट  

आनंदाची आठवण करून देतो,  

झुळूक मनातील चिंता दूर नेते,  

आणि हिरवी झाडं  

छायेतून शिकवतात दानशीलता.  

जे निसर्गाशी एकरूप होतात,  

तेच खऱ्या अर्थाने जगतात—  

त्यांचं जीवन फक्त धावपळीत नाही,  

तर संतुलनात, शांततेत आणि आरोग्यात असतं.  

नदीसारखं वाहणं,  

डोंगरासारखं उभं राहणं,  

आणि झाडासारखं जगाला सावली देणं—  

हीच खरी जीवनकला आहे.  

निसर्गाशिवायचे दिवस म्हणजे  

रिकामी दप्तरासारखे;  

पण निसर्गासोबतचा प्रत्येक क्षण  

समृद्ध आहे,  

अर्थपूर्ण आहे,  

खरं जीवन आहे.