Shri Katyayani Baneshwar Temple

Shri Katyayani Baneshwar Temple (Kannada:ಶ್ರೀ ಕಾತ್ಯಾಯಿನಿ ಬಾಣೇಶ್ವರ ದೇವಸ್ತಾನ),(Sanskrit:श्री क़ात्यायनी बाणेश्व् र मन्दिर), or the Aversa Hindu Narayani is a Hindu temple in the coastal town of Aversa near Ankola, in the Uttara Kannada district of Karnataka. It is around 100 km (62 mi) from Goa, India, 500 km (310 mi) from Bangalore and 136 km from Hubli.

Shri Katyayani Baneshwar Temple

Religion

Affiliation

Hinduism

District

Uttara Kannada, Ankola

Deity

Shri Katyayani

Location

Aversa

State

 Karnataka

Country

 India

Geographic coordinates

14°43′24″N 74°16′47″E

Architecture

Type

upturned boat

Completed

Around 1600 AD

Website

http://www.shreekatyayani.org

This is the only temple from Goa, to be relocated to Aversa with all the original idols of the main deities of Shree Katyayani, Shree Baneshwar, Shri Grampurush, Shri Nirakar, Shri Rampurush, Shri Kalabhairav, Shri Daad and all other temple deities during the Portuguese invasion. The idol of Katyayani is known for having a tilted head just like the Navadurga Devi located in Madkai (Goa).

The taluka headquarters at Ankola is at 10 km away and district headquarters in Karwar is at a distance of 25 km from the temple. Nearest railway station is of Konkan Railway Corporation Limited at Harwada at distance of 2 km. Main railway station at Karwar is at a distance of 28 km. Nearest port is at Karwar. The Dabolim Airport of Goa is the nearest airport to the temple at a distance of 120 km. The airport at Mangalore is at a distance of about 250 km from the temple.

Shri Katyayani is the Kuladevi (Kuladevata) (Family Deity) to many Konkani Gaud Saraswat Brahmins, Saraswat Brahmins, Daivajnya Brahmins and Konkani Kharvis.and some Kharvi subcaste people

According to the customs of this temple, Pooja’s are performed first to Shri Katyayani and then to Shri Baneshwar and then to Shri Ganapati (Ganesh).

The other deities worshipped are Sri Grama Purush, Sri Rama Purush, Sri Nirakar, Sri Kalabhairav and Sri Daad. The idol of Sri Ganapati is at the entrance of the shrine of Sri Baneshwar.

The temple is managed by Shri Katyayani Baneshwar Temple Trust. The temple complex is run on solar energy.

Avatar or Incarnation of Devi Shri Katyayani 

Noting from prevalent records (Shri Durga Sapthashathi)The demon King Mahishasura after intense penance (Tapas) of years received indomitable powers from Lord Shiva. Power intoxicated him with such great arrogance that he started disturbing the Rishis in their holy rituals and attacking the Gods. When he defeated Lord Indra and captured his capital Amaravati, Fearing his might and insolence, the Rishis and Gods approached Brahma, Rudra and Lord Narayana and narrated their predicament. As Lord Maha Vishnu heard the details of Mahishasura’s misdeeds his calm face turned fierce and an intense cosmic ray of light (Divya Jyothi) emanated from his face. Similar cosmic rays of light emanated from the faces of Brahma and Rudra. These rays of celestial/ cosmic lights merged and in its brilliance the divine form of Shri Devi Goddess was seen.

Each of the Gods offered their might to HER. Rudra gave his Trishula, Vishnu his Chakra, Varuna his Conch and Vayu his Bow and Arrow. Agni gave his Shastayudha, Yama the Kaladanda, Indra his Vajrayudha & Airavatha, Jaldipathi hands his pasha, Brahmma the lotus flower, Ksheerasagara gives a white garland, white dress, Chudamani, ear rings, the crescent moon necklace and anklets. The Sea God offered a garland of lotus flowers and the Himalayas transformed into a lion (Vahana) to SRI DEVI.

This phenomenon was witnessed by a sage called Katyayana. He was a worshipper of SRI DEVI and cherished the desire of her being born as his daughter. Witnessing the incarnation made him change his desire of having HER as his daughter. His devotion intensified and he became one with HER. The Puranas reveal that the divine Goddess highly pleased with this devotion named herself after him as Katyayani.

History of Saraswat Brahmin and Goud Saraswat Brahmins 

The Skanda Puranas mention that Saraswat Brahmins habituated North vindyagiri (Kashmir). They resided on the banks of the Saraswati River. Historical records/ narration state that members of this clan were well educated, highly intelligent people with exceptional cultural and social backgrounds. It is the popular belief that the Vedas and many other holy scriptures of the Hindus originated on the banks of this sacred river.

As their population increased they were classified into five divisions based on their place of settlement.

1. Saraswats - those who lived along the banks of Saraswati River. 2. Kanya Kubjas - those who lived along the river Kanoj. 3. Gouds - those who lived on the banks of the southern Ganges 4. Utkalas - the people who lived in Orissa. 5. Mythilis - those who lived along the Mythila river in Bihar.

Severe drought and famine over a long spell of 12 years, struck the banks of the Saraswati River. The Saraswats were forced to migrate towards Gomantak, present Goa. The original inhabitants of South India, known as Dravidians, addressed these Saraswats as Gouds or people coming from the Goud providence of the northern part of the country. Thus the prefix Gouda Saraswat Brahmins which continues to this day.

Originally the Saraswats belonged to six holy lineages of Gothras 1. Dattatreya 2. Bharadwaja 3. Pala Deva 4. Apamanya 5. Madagala 6. Daumyayana

References in records show that over a long period of time, these six lineages (gotras) were further dived into 199 lineages’s spread amongst Saraswats all over India. At present, seven lineages (Gotras) are prevalent 1. Jamadagni 2. Bharadwaja 3. Atri 4. Kashyapa 5. Koundinya 6. Vaisa 7.Kaushik /Kausha Majority of them are worshippers of Shiva and Shakthi under various names.

The history of the Temple 

Having arrived in Gomantaka, the Saraswat and Goud Saraswat Brahmins chose Sashasti provinces (present Madgaon) for their settlement. They prospered and by nature being religious, turned their minds to their Kuladevata. This resulted in building a beautiful temple at Banavli where they worshipped Shri Katyayani and Shri Baneshwar and accompanying deities (Parivar Devathe) with customary rituals and traditions and all faith and devotion.

Eventually Gomantaka came under Portuguese invasion in the 16th century and brought along the missionaries. The fear of conversion forced Goud Saraswat and Saraswat Brahmins to migrate elsewhere.

Around the 15th/16th centuries the inhabitants of Belekeri used to frequent Goa for trade. The sad plight of the Saraswats under the Portuguese regime brought them to extend their support. Some Kulavee Mahajans along with temple priests and the idols of Gods, their ornaments and other artefacts of the temple, were transported by boat to Belekeri near Aversa by the Kharvi people (warrior class of that period). With the consent of BHUDEVI (Grama Devatha) and on a plot given by her, the Saraswats and Goud Saraswat Brahmins built a small temple at Aversa and continued their devotion.

The historical support of the Kharvi community at the time of need begun a grand ritual which is followed to this day. The Prasadam / Prasada Bhojana is served to seven families of the Kharvi community in front of the Shrine (Gudi) of Shree Grama Purusha on the full moon day in the month of ASHVINA (Ashvin Shudda Poornima). This is as a token of gratitude to the Kharvi community for their timely help.

The Legend of the present day temple Edit

Once a rich merchant named Paulekar was transporting valuable merchandise in a big boat. Nearing Belekeri, his boat was caught in a squall and the craft ran aground on the shore. In spite of his best efforts, he could not set his boat afloat. Being a Kulavee of Shree Katyayani and disheartened by his plight, he came to the temple at Aversa. The night was pitch dark, no one was around, as the Pujari had completed his pooja rituals and gone home. From a small opening in the temple door, the light of the lamps lit within could be seen. The fragrance of camphor and sandal filled the air. The serenity and peacefulness of the atmosphere helped in calming the worried merchant and in this mood he prostrated before the Kulaswamini, narrated his difficulties and vowed to construct a temple in the shape of a boat if SRI DEVI extricated him from his troubles. He then returned to his boat and slept well. Towards dawn he had a dream that an eight-year-old girl pushing his boat with a large barge pole and setting it afloat. He awoke with a start and found it was not merely a dream but a reality. His boat was floating in the sea. As he contemplated, he was struck by the similarity between the face of the idol in the temple and the face of the little girl of his dreams. He was certain that Shri Katyayani had saved him from disaster. With joy in his heart and a deep sense of gratitude he went to the temple at Aversa, where a greater surprise awaited him. He saw the footprints marked with sand and was convinced beyond doubt that Shree Katyayani had saved his boat and merchandise. He stood before the Deity in all humility, offered pooja and vowed to build the temple as soon as possible and left the place.

Parulekar’s business transactions resulted in huge profits and all his time and energy went into the expanding of business and allied monetary gains. In the process he forgot his vow to the Goddess and the help rendered by Her. After a lapse of a few years, when his boat was passing near Belekeri, it suddenly came to a stop. This reminded him that he had not fulfilled his vow given to Sri Kuladevi. He hastened to Aversa and begged for forgiveness for his omissions. He then built the present temple which has a roof resembling an overturned boat.

Google map-P7FH+9W Mudekatta, Karnataka

ஸ்ரீ காத்யாயனி பனேஷ்வர் கோயில், அவெர்சா

ஸ்ரீ காத்யாயனி பனேஷ்வர் கோயில் ( கன்னடம் :ஸ்ரீ காத்யாயினி பாணேஸ்வர தேவஸ்தானம்),( சமஸ்கிருதம் :श्री क़ात्यायनी बाणेश्व्र मन्दिर), அல்லது அவெர்சா இந்து நாராயணி என்பது கர்நாடகாவின் அன்கோலா மாவட்டத்தில் உள்ள அன்கோலா மாவட்டத்தின் கடற்கரை நகரத்தில் உள்ள ஒரு இந்துக் கோயிலாகும் . இது இந்தியாவின் கோவாவிலிருந்து 100 கிமீ (62 மைல்) , பெங்களூரில் இருந்து 500 கிமீ (310 மைல்) மற்றும் ஹூப்ளியிலிருந்து 136 கிமீ தொலைவில் உள்ளது .

ஸ்ரீ காத்யாயனி பனேஷ்வர் கோவில்

மதம்

இந்து மதம்

மாவட்டம்

உத்தர கன்னடம் , அங்கோலா

தெய்வம்

ஸ்ரீ காத்யாயனி

இடம்

அவெர்சா

மாநிலம்

 கர்நாடகா

நாடு

 இந்தியா

புவியியல் ஒருங்கிணைப்புகள்

14°43′24″N 74°16′47″E

கட்டிடக்கலை

வகை

கவிழ்ந்த படகு

நிறைவு

சுமார் 1600 கி.பி

இணையதளம்

http://www.shreekatyayani.org

கோவாவில் இருந்து, ஸ்ரீ காத்யாயனி, ஸ்ரீ பனேஷ்வர், ஸ்ரீ கிராம்புருஷ், ஸ்ரீ நிராகர், ஸ்ரீ ராம்புருஷ், ஸ்ரீ காலபைரவர், ஸ்ரீ தாத் மற்றும் பிற அனைத்து கோயில் தெய்வங்களின் அனைத்து மூல விக்ரஹங்களுடன் அவெர்சாவுக்கு மாற்றப்பட்ட ஒரே கோயில் இதுவாகும். போர்த்துகீசிய படையெடுப்பு. காத்யாயனி சிலை மட்கையில் (கோவா) அமைந்துள்ள நவதுர்கா தேவியைப் போலவே சாய்ந்த தலையுடன் அறியப்படுகிறது.

அங்கோலாவில் உள்ள தாலுகா தலைமையகம் 10 கிமீ தொலைவில் உள்ளது மற்றும் மாவட்டத் தலைமையகம் கார்வாரில் இருந்து 25 கிமீ தொலைவில் உள்ளது. அருகிலுள்ள ரயில் நிலையம் ஹர்வாடாவில் உள்ள கொங்கன் ரயில்வே கார்ப்பரேஷன் லிமிடெட் 2 கிமீ தொலைவில் உள்ளது. கார்வாரில் உள்ள முக்கிய ரயில் நிலையம் 28 கி.மீ தொலைவில் உள்ளது. அருகிலுள்ள துறைமுகம் கார்வாரில் உள்ளது. கோவாவின் டபோலிம் விமான நிலையம் 120 கிமீ தொலைவில் உள்ள கோவிலுக்கு அருகில் உள்ள விமான நிலையம் ஆகும். மங்களூரில் உள்ள விமான நிலையம் கோயிலில் இருந்து சுமார் 250 கிமீ தொலைவில் உள்ளது.

ஸ்ரீ காத்யாயனி பல கொங்கனி கவுட் சரஸ்வத் பிராமணர்கள், சரஸ்வத் பிராமணர்கள், தெய்வக்ஞான பிராமணர்கள் மற்றும் கொங்கனி கர்விகள் மற்றும் சில கர்வி உபஜாதி மக்களுக்கு குலதேவி ( குலதேவதா ) (குடும்ப தெய்வம்) ஆவார் 

இந்தக் கோயிலின் வழக்கப்படி, முதலில் ஸ்ரீ காத்யாயனிக்கும், பிறகு ஸ்ரீ பனேஷ்வருக்கும், பிறகு ஸ்ரீ கணபதிக்கும் ( கணேஷ் ) பூஜைகள் நடத்தப்படுகின்றன.

வணங்கப்படும் மற்ற தெய்வங்கள் ஸ்ரீ கிராம புருஷ், ஸ்ரீ ராம புருஷ், ஸ்ரீ நிராகர், ஸ்ரீ காலபைரவர் மற்றும் ஸ்ரீ தாத். ஸ்ரீ கணபதியின் சிலை ஸ்ரீ பனேஷ்வர் சன்னதியின் நுழைவாயிலில் உள்ளது.

இந்த கோவிலை ஸ்ரீ காத்யாயனி பனேஷ்வர் கோவில் அறக்கட்டளை நிர்வகித்து வருகிறது. கோயில் வளாகம் சூரிய சக்தியில் இயங்குகிறது.

தேவி ஸ்ரீ காத்யாயனியின் அவதாரம் அல்லது அவதாரம்

பரவலான பதிவுகளில் இருந்து குறிப்பிடுவது (ஸ்ரீ துர்கா சப்தஷதி) அரக்கன் மகிஷாசுரன் பல ஆண்டுகளாக கடுமையான தவம் (தபஸ்) செய்த பிறகு சிவபெருமானிடம் இருந்து அடங்காத சக்திகளைப் பெற்றார். அதிகாரம் மிகுந்த ஆணவத்தால் அவரை போதையில் ஆழ்த்தியது, அவர் ரிஷிகளின் புனித சடங்குகளில் தொந்தரவு செய்யத் தொடங்கினார் மற்றும் கடவுள்களைத் தாக்கினார். அவர் இந்திரனை வென்று தனது தலைநகரான அமராவதியைக் கைப்பற்றியபோது, ​​​​அவருடைய வலிமை மற்றும் அடாவடித்தனத்திற்கு அஞ்சி, ரிஷிகளும் தேவர்களும் பிரம்மா, ருத்திரன் மற்றும் நாராயணனை அணுகி, தங்களுக்கு ஏற்பட்ட இக்கட்டான நிலையை விவரித்தனர். மகா விஷ்ணு மகிஷாசுரனின் தீய செயல்களின் விவரங்களைக் கேட்டவுடன், அவரது அமைதியான முகம் கடுமையானதாக மாறியது மற்றும் அவரது முகத்தில் இருந்து ஒரு தீவிர காஸ்மிக் கதிர் (திவ்ய ஜோதி) வெளிப்பட்டது. பிரம்மா மற்றும் ருத்ரரின் முகங்களில் இருந்தும் இதே போன்ற காஸ்மிக் கதிர்கள் வெளிப்பட்டன. இந்த வான / அண்ட விளக்குகளின் கதிர்கள் ஒன்றிணைந்து, அதன் பிரகாசத்தில் ஸ்ரீ தேவி தேவியின் தெய்வீக வடிவம் காணப்பட்டது.

ஒவ்வொரு கடவுளும் அவளிடம் தங்கள் வல்லமையை வழங்கினர். ருத்திரன் தனது திரிசூலத்தையும், விஷ்ணுவிற்கு அவனுடைய சக்கரத்தையும், வருணனுக்கு அவனுடைய சங்கையும், வாயுவிற்கு அவனுடைய வில் மற்றும் அம்பையும் கொடுத்தான். அக்னி தனது சாஸ்தாயுதம், யமன் காலதண்டா, இந்திரன் தனது வஜ்ராயுதம் மற்றும் ஐராவதம், ஜலதிபதி கையில் தனது பாஷ்யம், பிரம்மா தாமரை மலர், க்ஷீரசாகர் ஒரு வெள்ளை மாலை, வெள்ளை வஸ்திரம், சூடாமணி, காது மோதிரங்கள், பிறை சந்திர கழுத்தில் மாலை மற்றும் கணுக்கால் கொடுத்தார். கடல் கடவுள் தாமரை மலர்களால் ஆன மாலையை ஸ்ரீ தேவிக்கு அளித்தார், இமயமலை சிங்கமாக (வாகனமாக) மாறியது.

இந்த நிகழ்வை காத்யாயன முனிவர் கண்டார். அவர் ஸ்ரீ தேவியின் வழிபாட்டாளராக இருந்தார், மேலும் அவர் தனது மகளாகப் பிறக்க வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டார். அவதாரத்தைப் பார்த்ததால், அவளைத் தன் மகளாகப் பெற வேண்டும் என்ற அவனுடைய ஆசையை அவன் மாற்றினான். அவனது பக்தி தீவிரமடைந்து அவளுடன் ஒன்றாகிவிட்டான். இந்த பக்தியில் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்த தெய்வீக தேவி காத்யாயனி என்று தம்மைப் பெயரிட்டு அழைத்ததாக புராணங்கள் வெளிப்படுத்துகின்றன.

சரஸ்வத் பிராமணர் மற்றும் கவுட் சரஸ்வத் பிராமணர்களின் 

சரஸ்வத் பிராமணர்கள் வடக்கு விந்தியகிரியில் (காஷ்மீர்) பழகியதாக ஸ்கந்த புராணங்கள் குறிப்பிடுகின்றன. அவர்கள் சரஸ்வதி நதிக்கரையில் வசித்து வந்தனர். இந்த குலத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் நன்கு படித்தவர்கள், அதிக அறிவாற்றல் மிக்கவர்கள், விதிவிலக்கான கலாச்சாரம் மற்றும் சமூகப் பின்னணியைக் கொண்டவர்கள் என்று வரலாற்றுப் பதிவுகள்/கதைகள் கூறுகின்றன. இந்த புனித நதிக்கரையில்தான் வேதங்களும் இந்துக்களின் பல புனித நூல்களும் தோன்றின என்பது பிரபலமான நம்பிக்கை.

அவர்களின் மக்கள்தொகை அதிகரித்ததால் அவர்கள் குடியேறிய இடத்தின் அடிப்படையில் ஐந்து பிரிவுகளாக வகைப்படுத்தப்பட்டனர்.

1. சரஸ்வதர்கள் - சரஸ்வதி நதிக்கரையில் வாழ்ந்தவர்கள். 2. கன்யா குப்ஜாஸ் - கனோஜ் நதிக்கரையோரம் வாழ்ந்தவர்கள். 3. கவுட்ஸ் - தெற்கு கங்கைக் கரையில் வாழ்ந்தவர்கள் 4. உட்கலாக்கள் - ஒரிசாவில் வாழ்ந்த மக்கள். 5. மைதிலிகள் - பீகாரில் மிதிலா ஆற்றங்கரையோரம் வாழ்ந்தவர்கள்.

12 ஆண்டுகளாக கடுமையான வறட்சி மற்றும் பஞ்சம் சரஸ்வதி நதிக்கரையை தாக்கியது. சரஸ்வத்கள் தற்போதைய கோவாவில் உள்ள கோமந்தக் நோக்கி இடம்பெயர வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது . திராவிடர்கள் என்று அழைக்கப்படும் தென்னிந்தியாவின் பூர்வீக குடிகள், இந்த சரஸ்வத்களை கௌட்ஸ் அல்லது நாட்டின் வடக்குப் பகுதியின் கௌட் பிராவிடன்ஸிலிருந்து வரும் மக்கள் என்று அழைத்தனர். இவ்வாறு கௌட சரஸ்வத் பிராமணர்கள் என்ற முன்னொட்டு இன்றுவரை தொடர்கிறது.

முதலில் சரஸ்வத் கோத்திரங்கள் 1. தத்தாத்ரேயர் 2. பரத்வாஜர் 3. பாலதேவா 4. அபமன்யா 5. மடகலா 6. தௌம்யாயனர் ஆகிய ஆறு புனிதப் பரம்பரையைச் சேர்ந்தவர்கள்.

நீண்ட காலமாக, இந்த ஆறு பரம்பரைகள் (கோத்ராக்கள்) இந்தியா முழுவதும் சரஸ்வத்களிடையே பரவிய 199 வம்சாவளிகளாக மேலும் டைவ் செய்யப்பட்டதாக பதிவுகளில் உள்ள குறிப்புகள் காட்டுகின்றன. தற்போது, ​​ஏழு பரம்பரைகள் (கோத்ராக்கள்) பரவலாக உள்ளன 1. ஜமதக்னி 2. பரத்வாஜர் 3. அத்ரி 4. காஷ்யபர் 5. கவுண்டினியா 6. வைசா 7. கௌசிக் / கௌஷா அவர்களில் பெரும்பாலோர் சிவன் மற்றும் சக்தியை பல்வேறு பெயர்களில் வழிபடுகிறார்கள்.

கோயிலின் வரலாறு

கோமந்தகாவிற்கு வந்தபின், சரஸ்வத் மற்றும் கவுட் சரஸ்வத் பிராமணர்கள் தங்கள் குடியேற்றத்திற்காக சஷாஸ்டி மாகாணங்களை (தற்போதைய மட்கான்) தேர்ந்தெடுத்தனர். அவர்கள் செழித்து, இயல்பிலேயே மதம் சார்ந்தவர்களாக, தங்கள் மனதைத் தங்கள் குலதேவதாவின் பக்கம் திருப்பினார்கள். இதன் விளைவாக, பனாவ்லியில் ஒரு அழகான கோயிலைக் கட்டினார்கள், அங்கு அவர்கள் ஸ்ரீ காத்யாயனி மற்றும் ஸ்ரீ பனேஷ்வர் மற்றும் பரிவார தெய்வங்களை (பரிவார் தேவதே) வழக்கமான சடங்குகள் மற்றும் மரபுகள் மற்றும் அனைத்து நம்பிக்கை மற்றும் பக்தியுடன் வழிபட்டனர்.

இறுதியில் கோமந்தகா 16 ஆம் நூற்றாண்டில் போர்த்துகீசிய படையெடுப்பின் கீழ் வந்தது மற்றும் மிஷனரிகளை கொண்டு வந்தது. மதமாற்ற பயம் கௌட் சரஸ்வத் மற்றும் சரஸ்வத் பிராமணர்களை வேறு இடங்களுக்கு குடிபெயர வைத்தது.

15/16 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் பெலேகேரியில் வசிப்பவர்கள் வணிகத்திற்காக அடிக்கடி கோவாவிற்கு வந்தனர். போர்த்துகீசிய ஆட்சியின் கீழ் சரஸ்வத்களின் சோகமான அவலநிலை அவர்களை ஆதரவளிக்க வைத்தது. சில குலவி மகாஜனங்கள் மற்றும் கோவில் பூசாரிகள் மற்றும் கடவுள்களின் சிலைகள், அவர்களின் ஆபரணங்கள் மற்றும் கோவிலின் பிற கலைப்பொருட்கள், கார்வி மக்களால் (அந்த கால போர்வீரர் வர்க்கம்) அவெர்சாவிற்கு அருகிலுள்ள பெலேகேரிக்கு படகில் கொண்டு செல்லப்பட்டன. பூதேவியின் (கிராம தேவதா) சம்மதத்துடனும், அவள் கொடுத்த நிலத்தின் பேரிலும், சரஸ்வத் மற்றும் கௌத் சரஸ்வத் பிராமணர்கள் அவெர்சாவில் ஒரு சிறிய கோயிலைக் கட்டி, தங்கள் பக்தியைத் தொடர்ந்தனர்.

தேவைப்படும் நேரத்தில் கர்வி சமூகத்தின் வரலாற்று ஆதரவு ஒரு பெரிய சடங்கைத் தொடங்கியது, அது இன்றுவரை பின்பற்றப்படுகிறது. அஷ்வினா (அஷ்வின் சுத்த பூர்ணிமா) பௌர்ணமி நாளில் ஸ்ரீ கிராம புருஷரின் சன்னதி (குடி) முன் கர்வி சமூகத்தின் ஏழு குடும்பங்களுக்கு பிரசாதம் / பிரசாத போஜனம் வழங்கப்படுகிறது. சரியான நேரத்தில் உதவிய கர்வி சமூகத்தினருக்கு நன்றி தெரிவிக்கும் வகையில் இது அமைந்துள்ளது.

இன்றைய கோவிலின் புராணக்கதை

ஒருமுறை பவுலேகர் என்ற பணக்கார வணிகர் ஒரு பெரிய படகில் விலையுயர்ந்த பொருட்களைக் கொண்டு சென்று கொண்டிருந்தார். பெலேகேரி அருகே, அவரது படகு சூறாவளியில் சிக்கி, கரையில் கரை ஒதுங்கியது. எவ்வளவோ முயற்சி செய்தும் அவரால் படகை மிதக்க முடியவில்லை. அவர் ஸ்ரீ காத்யாயனியின் குலவியாக இருந்து, அவரது அவலநிலையால் மனமுடைந்து, அவேர்சாவில் உள்ள கோவிலுக்கு வந்தார். இரவு இருட்டாக இருந்தது, யாரும் இல்லை, பூஜாரி தனது பூஜை சடங்குகளை முடித்துவிட்டு வீட்டிற்குச் சென்றார். கோயில் கதவின் ஒரு சிறிய திறப்பிலிருந்து உள்ளே எரியும் விளக்குகளின் வெளிச்சம் தெரிந்தது. கற்பூரம் மற்றும் சந்தனத்தின் நறுமணம் காற்றை நிரப்பியது. வளிமண்டலத்தின் அமைதியும் அமைதியும் கவலையில் இருந்த வணிகரை அமைதிப்படுத்த உதவியது, இந்த மனநிலையில் அவர் குலஸ்வாமினிக்கு சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து, தனது கஷ்டங்களை விவரித்தார் மற்றும் ஸ்ரீ தேவி அவரை அவரது கஷ்டங்களிலிருந்து விடுவித்தால், படகு வடிவத்தில் ஒரு கோயிலைக் கட்டுவதாக உறுதியளித்தார். பின்னர் அவர் தனது படகில் திரும்பி நன்றாக தூங்கினார். விடியற்காலையில் ஒரு எட்டு வயது சிறுமி தனது படகை ஒரு பெரிய தெப்பக் கம்பத்தில் தள்ளி மிதப்பதாக அவர் கனவு கண்டார். அவர் திடுக்கிட்டு எழுந்தார், அது வெறும் கனவு அல்ல, நிஜம் என்று கண்டார். அவருடைய படகு கடலில் மிதந்து கொண்டிருந்தது. அவர் யோசித்துக்கொண்டிருந்தபோது, ​​கோவிலில் உள்ள சிலையின் முகத்திற்கும் அவர் கனவு கண்ட சிறுமியின் முகத்திற்கும் உள்ள ஒற்றுமை அவரைத் தாக்கியது. ஸ்ரீ காத்யாயனி தன்னை பேரழிவிலிருந்து காப்பாற்றினாள் என்பதில் உறுதியாக இருந்தார். அவரது இதயத்தில் மகிழ்ச்சி மற்றும் ஆழ்ந்த நன்றி உணர்வுடன் அவர் அவெர்சாவில் உள்ள கோவிலுக்குச் சென்றார், அங்கு அவருக்கு ஒரு பெரிய ஆச்சரியம் காத்திருந்தது. அவர் மணலால் குறிக்கப்பட்ட கால்தடங்களைப் பார்த்தார், மேலும் ஸ்ரீ காத்யாயனி தனது படகு மற்றும் வணிகப் பொருட்களைக் காப்பாற்றினார் என்பதில் சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி உறுதியாக இருந்தார். அவர் மிகவும் பணிவுடன் தெய்வத்தின் முன் நின்று, பூஜை செய்து, விரைவில் கோயிலைக் கட்டுவதாக சபதம் செய்து அந்த இடத்தை விட்டு வெளியேறினார்.

  அவரது இதயத்தில் மகிழ்ச்சி மற்றும் ஆழ்ந்த நன்றி உணர்வுடன் அவர் அவெர்சாவில் உள்ள கோவிலுக்குச் சென்றார், அங்கு அவருக்கு ஒரு பெரிய ஆச்சரியம் காத்திருந்தது. அவர் மணலால் குறிக்கப்பட்ட கால்தடங்களைப் பார்த்தார், மேலும் ஸ்ரீ காத்யாயனி தனது படகு மற்றும் வணிகப் பொருட்களைக் காப்பாற்றினார் என்பதில் சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி உறுதியாக இருந்தார். அவர் மிகவும் பணிவுடன் தெய்வத்தின் முன் நின்று, பூஜை செய்து, விரைவில் கோயிலைக் கட்டுவதாக சபதம் செய்து அந்த இடத்தை விட்டு வெளியேறினார். அவரது இதயத்தில் மகிழ்ச்சி மற்றும் ஆழ்ந்த நன்றி உணர்வுடன் அவர் அவெர்சாவில் உள்ள கோவிலுக்குச் சென்றார், அங்கு அவருக்கு ஒரு பெரிய ஆச்சரியம் காத்திருந்தது. அவர் மணலால் குறிக்கப்பட்ட கால்தடங்களைப் பார்த்தார், மேலும் ஸ்ரீ காத்யாயனி தனது படகு மற்றும் வணிகப் பொருட்களைக் காப்பாற்றினார் என்பதில் சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி உறுதியாக இருந்தார். அவர் மிகவும் பணிவுடன் தெய்வத்தின் முன் நின்று, பூஜை செய்து, விரைவில் கோயிலைக் கட்டுவதாக சபதம் செய்து அந்த இடத்தை விட்டு வெளியேறினார்.

பருலேகரின் வணிகப் பரிவர்த்தனைகள் பெரும் லாபத்தை ஈட்டின. அவருடைய நேரம் மற்றும் ஆற்றல் அனைத்தும் வணிகம் மற்றும் அதனுடன் தொடர்புடைய பண ஆதாயங்களின் விரிவாக்கத்திற்குச் சென்றது. அந்தச் செயலில் அவன் தேவிக்கு அளித்த வாக்கையும் அவள் செய்த உதவியையும் மறந்துவிட்டான். சில ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, அவரது படகு பெலேக்கேரி அருகே சென்றபோது, ​​திடீரென நின்றது. ஸ்ரீ குலதேவிக்கு கொடுத்த வாக்கை அவர் நிறைவேற்றவில்லை என்பதை இது நினைவுபடுத்தியது. அவர் அவெர்சாவுக்கு விரைந்து சென்று தனது தவறுகளுக்கு மன்னிப்புக் கோரினார். பின்னர் அவர் கவிழ்ந்த படகு போன்ற கூரையுடன் தற்போதைய கோயிலைக் கட்டினார்.

Reference 

https://www.facebook.com/srinivasan.venkateswaran?mibextid=ZbWKwL