Prahladpuri Temple

Prahladpuri Temple

Prahladpuri Temple (Urdu: پرَہْلادْپُورِی مندر) was a Hindu temple located in Multan city of Punjab province in Pakistan, adjacent to the Shrine of Bahauddin Zakariya. Named after Prahlada, it is dedicated to the Hindu deity Narasimha.

Prahladpuri 

Religion

Affiliation

Hinduism

District

Multan

Deity

Prahlada

Festivals

Holi

Governing body

Pakistan Hindu Council

Location

Multan

Country

Pakistan 

Prahladpuri Temple is located in Punjab,

Geographic coordinates

30°12′01.3″N 71°28′36.6″E

Architecture

Type

Hindu temple

The temple is presently in ruins, since its destruction in 1992 by a Muslim mob in retaliation for the demolition of the Babri Masjid in Ayodhya, India and the site is currently owned by Evacuee Trust Property Board.

Architecture 

The temple is located on top of a raised platform (mandapa) in the southern tip of the Fort of Multan, adjacent to the venerated tomb of Baha’ul Haq Zakariya. Prior to being demolished, the temple featured a main hall, and circumlocutory passages adorned with skylights. The hall continued to feature a replica of the idol under a baldachin.

History 

Pre-colonial India 

The temple stands on the ruins of pre-Muslim structures. There were older temples on the site which were razed before being re-constructed or refurbished during the medieval era — however, the precise details are hazy in light of conflicting chronicles and legends. Originally, the place might have had housed the famed Sun-temple of Multan.

One version of oral legend hold that a temple— a columnar structure with the roof and columns made of pure gold—used to exist around the 15th century before being dismantled by Sher Shah Suri to construct a mosque. The new temple was constructed, when this mosque fell down. Another account published in Calcutta Review (1891) invokes the same description of the pre-existing temple but here, it had sank in the ground of "unknown causes" necessitating the construction of present structure.

Colonial India 

In 1810, the height of the temple was significantly raised (or, was the temple rebuilt - ?), which led to tensions with the Muslim community. Alexander Burnes, during his visit in 1831, noted the temple to be a structure of low height, supported by wooden pillars and having Hanuman and Ganesha as portal-guardians; he was denied entrance. It was remarked to be the only place of Hindu worship in Multan. An annual festival used to be held in the premises on the anniversary of Narasimha's appearance.

During the 1848 Siege of Multan, a shell fired by forces of East India Company fell on a gunpowder store within the fort and blew away the roof of the temple. Post-siege, the East India Company retained total control of the fort and all adjoining areas (incl. shrines) for some years before returning them back to native communities, upon a petition. A condition was imposed in August, 1852 to the effect of disallowing Hindus to approach the temple via precincts of Zakariya's shrine in lieu of being allowed to refurbish the temple. Alexander Cunningham, visiting the site in 1854, found the temple to be a roofless "square brick building with some very finely carved wooden pillars", and the only Hindu shrine in Multan alongside Suraj Kund. In 1859, another mutual agreement was reached upon by both communities to not incorporate conspicuous additions to either site.

Two years later, the Chief Mahant of the temple, Baba Ram Das raised about Rs.11,000 by way of public donation and refurbished the temple. In the early 1870s, Baba Narayan Das proposed to raise the height of the temple-spire to 44 ft —which was more than that of the adjoining shrine— with donations from Thakur Dawara Fateh Chand Tanksalia and other Hindu citizens. This was opposed by local Muslims as a breach of the 1859-agreement, fomenting an acrimonious dispute. The local administration had to intervene and the issue was decided in favor of the Muslims; an agreement enacted on 14 April 1876 restricted the height to 33 ft. However, the Hindus were not content and sought for scopes to get it vacated.

Multan Riots Edit

In August 1880, the Mahant finally obtained consent from local civil and military authority to install the 45 ft. spire, as planned. Constructions went on for about three months, before the Mahdoom of the tomb moved a petition against the construction before Cordery, the Commissioner of Multan. Cordery investigated the dispute and based on his reports, Lt. Governor Egerton decided to not only reinstate the limit of spire-height at 33 ft. but also asked Hindus to cede with possession of the compound well and a piece of land. This led to the Hindus appealing for a reversal before Viceroy Ripon.

C. August 1881, a committee composed of six people each from both camps was set up to arrive at a compromise. Before their discussions went anywhere, the town got enmeshed with the communal tensions fomenting across Punjab against the backdrop of Arya Samaj's cow-protectionist movements. The question of transport to, and sale of beef in Multan town turned into an affair of competitive communalism.

On 20 September 1881, a riot erupted and spanned over two days, resulting in 50,000 rupees worth of damage; no lives were lost. Hindu rioters burned a mosque in the city's bazaar, attacked the Walli Muhammadi Mosque, and burned a Quran. A Muslim mob retaliated about 2 hours later, arsoning the Prahladpuri temple in particular. The entire contingent of British troops from Multan Cantonment had to be dispatched to control the mobs. On 29 October, the Government finally decided to not dismantle the spire but as a compensation, granted the sole possession of well and ownership of a nearby land to the Muslims.

The temple was quickly renovated by the Hindu community and continued to be managed by them.

Beyond riots 

In the early morning of 7 November 1912, unknown miscreants removed an image of Lakshmi and threw it in a nearby well, after stealing the crown; local Muslims were blamed by the Hindus. On 23 January 1913, the incumbent Mahant was removed by a Panchayat of Hindus in what led to protracted litigation.[e] In 1930, Times of India reported a mass-congregation of Hindus and Muslims, who gathered from Prahladpuri Temple and Multan Eidgah respectively, on the occasion of Peshawar Day to partake in a hartal against the British government.

Post-colonial Pakistan 

After the creation of Pakistan, most Hindus migrated to the newly independent Republic of India but the affairs of temple continued to be managed by the few remaining Hindus of city. However, the management was soon taken over by the Evacuee Trust Property Board (henceforth, ETPB) in whose hands, it fell into a state of neglect; a madrasa got established inside the temple premises.

Despite, the building continued to be a prominent landmark in Multan and even, a dharamshala was opened adjacent to the site.

Destruction and aftermath 

In 1992, the temple (as well as the dharamshala) was destroyed by a Muslim mob in retaliation for the destruction of Babri Masjid in Ayodhya, India; local Hindus associated with the temple were also targeted. It has been in ruins ever since. As of 2006, lower levels have been occupied by squatters and garbage is regularly dumped at the site. A survey authorized by the Ministry of Culture determined a risk of imminent collapse of all remnant structures.

Proposed Reconstructions 

In May 2015, ETPB announced its plans to restore the temple and in August, granted a fund of 5 million PKR to Punjab Archeology Department for the purpose.

In December 2020, a one-man commission was established by the Supreme Court of Pakistan to interrogate into the status of minority religious shrines. The report was submitted in February, urging for the immediate restoration of Prahladpuri Temple along with three other temples (a bevy of policy-changes were proposed as well); accordingly, Chief Justice Gulzar Ahmed ordered the State of Punjab as well as ETPB to ensure optimum preparedness of the shrine for Holi festival.

Soon afterwards, the Multan government and other local bodies announced plans to restore the temple as part of a broader project in ensuring religious harmony.

Folklore 

In Hindu folklore, the original temple was built by Prahlada —son of the Asur-king of Multan—[f] in honor of Narsing Avatara of Vishnu, when he appeared out of a pillar to disembowel Hiranyakashipu and reward Prahlada's devoutness. The temple was constructed around the pillar.

Consequently, the festival of Holika Dahan is assumed to have started there.

Google map-6F2G+4QR, Qila Kuhna Qasim Bagh, Multan, Punjab, Pakistan

பிரஹலாத்புரி கோவில்

பிரஹலாத்புரி கோயில் ( உருது : پرَہْلادۡپُورِی مندر ) என்பது பாகிஸ்தானில் உள்ள பஞ்சாப் மாகாணத்தின் முல்தான் நகரில் அமைந்துள்ள ஒரு இந்துக் கோயிலாகும், இது பஹாவுதீன் ஜகாரியாவின் ஆலயத்திற்கு அருகில் உள்ளது . பிரஹலாதாவின் பெயரிடப்பட்ட இது இந்துக் கடவுளான நரசிம்மருக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளது .

பிரஹலாத்புரி கோயில்

மதம்

இணைப்பு

இந்து மதம்

மாவட்டம்

முல்தான்

தெய்வம்

பிரஹலாதா

திருவிழாக்கள்

ஹோலி

ஆளும் குழு

பாகிஸ்தான் இந்து கவுன்சில்

இடம்

முல்தான்

நாடு

பாகிஸ்தான் 

பாகிஸ்தானின் பஞ்சாபில் பிரஹலாத்புரி கோயில்

30°12′01.3″N 71°28′36.6″E

கட்டிடக்கலை

வகை

இந்து கோவில்

இந்தியாவின் அயோத்தியில் பாபர் மசூதி இடிக்கப்பட்டதற்குப் பழிவாங்கும் வகையில் 1992 இல் ஒரு முஸ்லீம் கும்பலால் அழிக்கப்பட்டதிலிருந்து , இந்த கோயில் தற்போது இடிந்து விழும் நிலையில் உள்ளது . 

கட்டிடக்கலை

முல்தான் கோட்டையின் தெற்கு முனையில், பஹாவுல் ஹக் ஜகாரியாவின் வணக்கத்திற்குரிய கல்லறைக்கு அருகில், எழுப்பப்பட்ட மேடையின் ( மண்டபத்தின் ) மேல் இந்த கோவில் அமைந்துள்ளது . இடிக்கப்படுவதற்கு முன்பு, கோயில் ஒரு பிரதான மண்டபம் மற்றும் சுற்றுப்பாதைகள் வானலைகளால் அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்தது. மண்டபம் ஒரு பால்டாச்சின் கீழ் சிலையின் பிரதியை தொடர்ந்து கொண்டிருந்தது . 

வரலாறு

காலனித்துவத்திற்கு முந்தைய இந்தியா

இக்கோயில் முஸ்லீம்களுக்கு முந்தைய கட்டிடங்களின் இடிபாடுகளில் உள்ளது. இடைக்கால சகாப்தத்தின் போது மீண்டும் கட்டப்பட்ட அல்லது புதுப்பிக்கப்படுவதற்கு முன்னர் இடிக்கப்பட்ட பழைய கோயில்கள் தளத்தில் இருந்தன - இருப்பினும், முரண்பட்ட நாளாகமம் மற்றும் புராணங்களின் வெளிச்சத்தில் துல்லியமான விவரங்கள் மங்கலாக உள்ளன. முதலில், இந்த இடத்தில் முல்தானின் புகழ்பெற்ற சூரியக் கோவில் இருந்திருக்கலாம். 

வாய்வழி புராணத்தின் ஒரு பதிப்பு, ஒரு கோயில் - தூய தங்கத்தால் செய்யப்பட்ட கூரை மற்றும் தூண்களைக் கொண்ட ஒரு நெடுவரிசை அமைப்பு - ஷெர்ஷா சூரி மசூதி கட்டுவதற்கு முன்பு 15 ஆம் நூற்றாண்டில் இருந்ததாகக் கூறுகிறது. இந்த மசூதி இடிந்து விழுந்தபோது புதிய கோயில் கட்டப்பட்டது. கல்கத்தா ரிவியூவில் (1891) வெளியிடப்பட்ட மற்றொரு கணக்கு , ஏற்கனவே இருந்த கோவிலின் அதே விளக்கத்தைத் தூண்டுகிறது, ஆனால் இங்கே, "தெரியாத காரணங்களால்" அது தற்போதைய கட்டமைப்பை நிர்மாணிக்க வேண்டிய அவசியம் ஏற்பட்டது. 

காலனித்துவ இந்தியா

1810 ஆம் ஆண்டில், கோயிலின் உயரம் கணிசமாக உயர்த்தப்பட்டது (அல்லது, கோயில் மீண்டும் கட்டப்பட்டதா - ?), இது முஸ்லீம் சமூகத்துடன் பதட்டத்திற்கு வழிவகுத்தது. அலெக்சாண்டர் பர்ன்ஸ் , 1831 இல் தனது விஜயத்தின் போது, ​​மரத்தூண்களால் தாங்கப்பட்டு, ஹனுமான் மற்றும் விநாயகரை வாசல்-பாதுகாவலர்களாகக் கொண்ட, குறைந்த உயரம் கொண்ட அமைப்பாகக் கோயில் இருப்பதாகக் குறிப்பிட்டார்; அவருக்கு நுழைவு மறுக்கப்பட்டது. இது முல்தானில் உள்ள ஒரே இந்து வழிபாட்டுத் தலம் எனக் குறிப்பிடப்பட்டது. இந்த வளாகத்தில் நரசிம்மர் அவதரித்த ஆண்டு விழாவையொட்டி ஆண்டு விழா நடத்தப்பட்டது. 

1848 முல்தான் முற்றுகையின் போது, ​​கிழக்கிந்தியக் கம்பெனியின் படைகளால் ஏவப்பட்ட ஷெல் கோட்டைக்குள் இருந்த ஒரு துப்பாக்கிக் கடையின் மீது விழுந்து கோயிலின் மேற்கூரையைத் தூக்கி எறிந்தது. முற்றுகைக்குப் பிந்தைய, கிழக்கிந்திய கம்பெனி கோட்டை மற்றும் அதை ஒட்டிய அனைத்து பகுதிகளையும் (கோயில்கள் உட்பட) சில ஆண்டுகளுக்கு முழுக் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்தது, அதற்கு முன், ஒரு கோரிக்கையின் பேரில் அவற்றை பூர்வீக சமூகங்களுக்குத் திருப்பி அனுப்பியது. ஆகஸ்ட், 1852 இல், கோவிலை புதுப்பிக்க அனுமதிக்கப்படுவதற்குப் பதிலாக, ஜகாரியாவின் சன்னதியின் பிரகாரம் வழியாக இந்துக்கள் கோவிலுக்குள் நுழைய அனுமதிக்கக்கூடாது என்ற நிபந்தனை விதிக்கப்பட்டது. அலெக்சாண்டர் கன்னிங்காம், 1854 ஆம் ஆண்டு அந்த இடத்தைப் பார்வையிட்டபோது, ​​கோயில் கூரையில்லாத "சதுர செங்கல் கட்டிடம், சில மிக நேர்த்தியாக செதுக்கப்பட்ட மரத் தூண்கள்" மற்றும் சூரஜ் குண்ட் உடன் முல்தானில் உள்ள ஒரே ஒரு இந்து ஆலயம் . 1859 ஆம் ஆண்டில், இரு சமூகத்தினராலும் மற்றொரு பரஸ்பர உடன்பாடு எட்டப்பட்டது, இரு தளங்களிலும் வெளிப்படையான சேர்த்தல்களை இணைக்க வேண்டாம். 

இரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, கோவிலின் தலைமை மஹந்த் பாபா ராம் தாஸ், பொது நன்கொடை மூலம் சுமார் ரூ.11,000 திரட்டி கோவிலை சீரமைத்தார். 1870 களின் முற்பகுதியில், பாபா நாராயண் தாஸ், தாகூர் தாவாரா ஃபதே சந்த் தங்க்சாலியா மற்றும் பிற இந்து குடிமக்களின் நன்கொடைகளுடன், கோயில்-கோபுரத்தின் உயரத்தை 44 அடியாக உயர்த்த முன்மொழிந்தார். இது 1859-ம் ஆண்டு ஒப்பந்தத்தை மீறுவதாக உள்ளூர் முஸ்லிம்களால் எதிர்க்கப்பட்டது, இது ஒரு கடுமையான சர்ச்சையைத் தூண்டியது. உள்ளூர் நிர்வாகம் தலையிட வேண்டியிருந்தது மற்றும் பிரச்சினை முஸ்லிம்களுக்கு ஆதரவாக முடிவு செய்யப்பட்டது; 1876 ​​ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல் 14 ஆம் தேதி இயற்றப்பட்ட ஒப்பந்தம் உயரத்தை 33 அடியாகக் கட்டுப்படுத்தியது .இருப்பினும், இந்துக்கள் திருப்தியடையவில்லை, மேலும் அதைக் காலி செய்ய வாய்ப்புகளை நாடினர்.

முல்தான் கலவரங்கள்

ஆகஸ்ட் 1880 இல், மஹந்த் இறுதியாக திட்டமிட்டபடி 45 அடி ஸ்பைரை நிறுவ உள்ளூர் சிவில் மற்றும் ராணுவ அதிகாரிகளிடம் இருந்து ஒப்புதல் பெற்றார். கட்டுமானப் பணிகள் சுமார் மூன்று மாதங்கள் நடந்தன, அதற்கு முன், கல்லறையின் மஹ்தூம், முல்தான் ஆணையர் கோர்டேரி முன் கட்டுமானத்திற்கு எதிராக ஒரு மனுவைத் தாக்கல் செய்தார். கோர்டெரி சர்ச்சையை விசாரித்தார் மற்றும் அவரது அறிக்கைகளின் அடிப்படையில், லெப்டினன்ட் கவர்னர் எகெர்டன் 33 அடி உயரத்தின் உச்சவரம்பை மீண்டும் நிலைநிறுத்த முடிவு செய்தார். இது ஹிந்துக்கள் வைஸ்ராய் ரிப்பன் முன் தலைகீழாக மாறுவதற்கு முறையிட்டது . 

சி. ஆகஸ்ட் 1881, இரு முகாம்களில் இருந்தும் தலா ஆறு பேர் கொண்ட குழு ஒன்று சமரசம் செய்து கொள்ள அமைக்கப்பட்டது. அவர்களின் விவாதங்கள் எங்கும் செல்வதற்கு முன், ஆர்ய சமாஜின் பசுப் பாதுகாப்பு இயக்கங்களின் பின்னணியில் பஞ்சாப் முழுவதும் வகுப்புவாத பதட்டங்கள் ஏற்பட்டதால் நகரம் சூழ்ந்தது . முல்தான் நகரத்திற்கு போக்குவரத்து மற்றும் மாட்டிறைச்சி விற்பனை பற்றிய கேள்வி போட்டி வகுப்புவாதத்தின் விவகாரமாக மாறியது. 

20 செப்டம்பர் 1881 இல், ஒரு கலவரம் வெடித்து இரண்டு நாட்களுக்கு நீடித்தது, இதன் விளைவாக 50,000 ரூபாய் மதிப்புள்ள சேதம் ஏற்பட்டது; உயிர்கள் எதுவும் இழக்கப்படவில்லை. இந்துக் கலவரக்காரர்கள் நகரின் பஜாரில் ஒரு மசூதியை எரித்தனர், வாலி முஹம்மதி மசூதியைத் தாக்கினர், குரானை எரித்தனர். ஒரு முஸ்லீம் கும்பல் சுமார் 2 மணி நேரம் கழித்து பதிலடி கொடுத்தது , குறிப்பாக பிரஹலாத்புரி கோவிலுக்கு தீ வைத்தது. கும்பலைக் கட்டுப்படுத்த முல்தான் கண்டோன்மென்ட்டில் இருந்து பிரிட்டிஷ் துருப்புக்களின் முழுக் குழுவையும் அனுப்ப வேண்டியிருந்தது. அக்டோபர் 29 அன்று, அரசாங்கம் இறுதியாக அந்த கோபுரத்தை அகற்றாமல் இருக்க முடிவெடுத்தது, ஆனால் இழப்பீடாக, கிணற்றின் முழு உரிமையையும், அருகிலுள்ள நிலத்தின் உரிமையையும் முஸ்லிம்களுக்கு வழங்கியது. 

கோவில் இந்து சமூகத்தால் விரைவாக புதுப்பிக்கப்பட்டது மற்றும் அவர்களால் தொடர்ந்து நிர்வகிக்கப்பட்டது. 

கலவரங்களுக்கு அப்பாற்பட்டது

1912 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 7 ஆம் தேதி அதிகாலையில், அடையாளம் தெரியாத மர்ம நபர்கள் லட்சுமியின் உருவத்தை அகற்றி, கிரீடத்தைத் திருடிய பிறகு, அருகிலுள்ள கிணற்றில் வீசினர்; உள்ளூர் முஸ்லிம்கள் இந்துக்களால் குற்றம் சாட்டப்பட்டனர். 23 ஜனவரி 1913 இல், பதவியில் இருந்த மஹந்த் இந்துக்களின் பஞ்சாயத்தால் நீக்கப்பட்டார், இது நீடித்த வழக்குக்கு வழிவகுத்தது. 1930 இல், டைம்ஸ் ஆஃப் இந்தியா , பெஷாவர் தினத்தன்று பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்திற்கு எதிரான ஹர்த்தாலில் பங்கேற்பதற்காக முறையே பிரஹலாத்புரி கோயில் மற்றும் முல்தான் ஈத்காவிலிருந்து கூடிய இந்துக்கள் மற்றும் முஸ்லீம்களின் வெகுஜன-சபையை அறிவித்தது. 

பிந்தைய காலனித்துவ பாகிஸ்தான்

பாகிஸ்தானின் உருவாக்கத்திற்குப் பிறகு , பெரும்பாலான இந்துக்கள் புதிதாக சுதந்திரம் பெற்ற இந்தியக் குடியரசிற்கு குடிபெயர்ந்தனர், ஆனால் கோயிலின் விவகாரங்கள் நகரத்தின் மீதமுள்ள சில இந்துக்களால் தொடர்ந்து நிர்வகிக்கப்பட்டன. இருப்பினும், நிர்வாகம் விரைவில் எவாக்யூ டிரஸ்ட் சொத்து வாரியத்தால் (இனிமேல், ETPB) கையகப்படுத்தப்பட்டது, அதன் கைகளில், அது புறக்கணிக்கப்பட்ட நிலைக்குச் சென்றது; கோவில் வளாகத்தில் ஒரு மதரஸா நிறுவப்பட்டது. 

இருந்த போதிலும், கட்டிடம் முல்தானில் ஒரு முக்கிய அடையாளமாகத் தொடர்ந்தது, மேலும் அந்த இடத்திற்கு அருகில் ஒரு தர்மசாலா திறக்கப்பட்டது. 

அழிவு மற்றும் பின்விளைவுகள்

1992 ஆம் ஆண்டில் , இந்தியாவின் அயோத்தியில் பாபர் மசூதி இடிக்கப்பட்டதற்குப் பழிவாங்கும் வகையில் ஒரு முஸ்லீம் கும்பலால் கோயில் (அத்துடன் தர்மசாலாவும்) அழிக்கப்பட்டது ; கோயிலுடன் தொடர்புடைய உள்ளூர் இந்துக்களும் குறிவைக்கப்பட்டனர். அது அன்றிலிருந்து இடிபாடுகளில் உள்ளது. 2006 ஆம் ஆண்டு நிலவரப்படி, கீழ்நிலைகள் ஆக்கிரமிப்பாளர்களால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டுள்ளன, மேலும் குப்பைகள் தொடர்ந்து அந்த இடத்தில் கொட்டப்படுகின்றன. கலாச்சார அமைச்சகத்தால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட ஒரு கணக்கெடுப்பு, அனைத்து எஞ்சிய கட்டமைப்புகளின் உடனடி சரிவு அபாயத்தை தீர்மானித்தது. 

முன்மொழியப்பட்ட புனரமைப்புகள்

மே 2015 இல், ETPB கோவிலை மீட்டெடுப்பதற்கான தனது திட்டங்களை அறிவித்தது மற்றும் ஆகஸ்ட் மாதம், பஞ்சாப் தொல்லியல் துறைக்கு 5 மில்லியன் PKR நிதியை வழங்கியது.

டிசம்பர் 2020 இல், சிறுபான்மை மத வழிபாட்டுத் தலங்களின் நிலையை விசாரிக்க பாகிஸ்தானின் உச்ச நீதிமன்றத்தால் ஒரு நபர் கமிஷன் நிறுவப்பட்டது . பிப்ரவரியில் அறிக்கை சமர்ப்பிக்கப்பட்டது, பிரஹலாத்புரி கோயிலை மற்ற மூன்று கோயில்களுடன் உடனடியாக மீட்டெடுக்க வலியுறுத்தப்பட்டது (ஒரு கொள்கை-மாற்றங்கள் முன்மொழியப்பட்டது); அதன்படி, தலைமை நீதிபதி குல்சார் அகமது , பஞ்சாப் மாநிலம் மற்றும் ஈடிபிபி ஹோலி பண்டிகைக்கு ஆலயத்தின் உகந்த தயார்நிலையை உறுதி செய்ய உத்தரவிட்டார். 

விரைவில், முல்தான் அரசாங்கமும் மற்ற உள்ளாட்சி அமைப்புகளும் மத நல்லிணக்கத்தை உறுதிப்படுத்தும் ஒரு பரந்த திட்டத்தின் ஒரு பகுதியாக கோவிலை மீட்டெடுக்கும் திட்டங்களை அறிவித்தன. 

நாட்டுப்புறவியல்

இந்து நாட்டுப்புறக் கதைகளில், முல்தானின் அசுரர் - ராஜாவின் மகனான பிரஹலாதனால் , விஷ்ணுவின் நரசிங் அவதாரத்தின் நினைவாக , அவர் ஹிரண்யகசிபுவை இறக்கி, பிரஹலாதனின் பக்திக்கு வெகுமதி அளிக்க ஒரு தூணிலிருந்து தோன்றியபோது , ​​அசல் கோயில் கட்டப்பட்டது . தூணைச் சுற்றி கோயில் கட்டப்பட்டது.

இதன் விளைவாக, ஹோலிகா தஹான் திருவிழா அங்கு தொடங்கியதாக கருதப்படுகிறது.

Yasvee Venkateshwaran